20 juni 2005
Zware derde dag
De derde dag transecten lopen was het zwaarst tot nu toe. Vanaf die dag ging alles makkelijker. Het was mijn gevreesde Sidi Mguild transect en ik was al kapot voordat we begonnen. In de volle zon bergopwaarts klimmen. 
Meteen werd weer duidelijk waarom het noodzakelijk is om een gids te hebben die de bergen kent en ogen heeft als een raaf, want terwijl ik nietsvermoedend, hijgend en puffend naar mijn GPS aan het staren was om de juiste richting te zoeken, ontdekte Karim op 10 meter afstand voor ons een enorme zwarte cobra die lag te zonnen. Deze cobra is van de soort die men gebruikt bij slangenbezwering, die omhoog komt bij de fluitmuziek en een van de meest agressieve van zijn soort in Marokko, en ook dodelijk……… Gefascineerd stond ik te staren en dacht bij mijzelf, als ik hier alleen was geweest, was ik recht op de cobra afgelopen…… Wel prachtig, maar helaas geen foto gemaakt want dat was te riskant. Het schijnt dat slangen als het heet is enorm actief en snel zijn en dus als we hem verstoorden, liepen we een groot risico.
Volgens de Islam moet je een dodelijk of giftig dier doden als je die tegenkomt, want anders kan jij op je geweten hebben dat het dier een andere persoon doodt als je hem in leven laat. Gelukkig denkt Karim daar anders over en zijn we gewoon in een grote bocht om de slang heen gelopen.
Bezoek
Het was een zware tocht, we hebben geen apen gezien, maar we eindigden in een tijdelijke nederzetting van een Berberfamilie (zie foto), en dat was een bijzondere ervaring. De Berbers leven in de winter in bestaande dorpen maar in de minder koude seizoenen leven ze in tenten op een plek vanuit waar voornamelijk de mannen overdag met hun kuddes geiten en/ of schapen het bos intrekken om te hoeden. De vrouwen blijven in het dorp en gaan water halen en maken met de hand de meest prachtige Berbertapijten die ze later op de markt verkopen. Ik heb me nooit gerealiseerd dat een tapijt die bij ons in Nederland in de winkel ligt op deze manier wordt geproduceerd en hoe veel werk het is om het te maken. De vrouwen zijn met een tapijt maanden bezig. We hebben met de vrouwen en kinderen volgens traditie munt thee gedronken en gezien hoe zwaar het leven van deze mensen is.
Wij openen een kraan en hebben water. Zij moeten uren met de ezel naar de dichtstbijzijnde bron om water te halen en zij her-gebruiken water vele malen. Daar kunnen wij nog iets van leren in het Westen. Ik heb gezien hoe zij hun eigen brood bakken op een vuurtje. Deze mensen leven als een met de natuur en gebruiken de natuurlijke bronnen optimaal.
Karim en ik hebben besloten dat dit ons vaste beginpunt wordt van dit transect en iedere keer als we hier komen worden we warm onthaald en leren we van hun simpele maar bijzondere leefwijze.
Meteen werd weer duidelijk waarom het noodzakelijk is om een gids te hebben die de bergen kent en ogen heeft als een raaf, want terwijl ik nietsvermoedend, hijgend en puffend naar mijn GPS aan het staren was om de juiste richting te zoeken, ontdekte Karim op 10 meter afstand voor ons een enorme zwarte cobra die lag te zonnen. Deze cobra is van de soort die men gebruikt bij slangenbezwering, die omhoog komt bij de fluitmuziek en een van de meest agressieve van zijn soort in Marokko, en ook dodelijk……… Gefascineerd stond ik te staren en dacht bij mijzelf, als ik hier alleen was geweest, was ik recht op de cobra afgelopen…… Wel prachtig, maar helaas geen foto gemaakt want dat was te riskant. Het schijnt dat slangen als het heet is enorm actief en snel zijn en dus als we hem verstoorden, liepen we een groot risico.Volgens de Islam moet je een dodelijk of giftig dier doden als je die tegenkomt, want anders kan jij op je geweten hebben dat het dier een andere persoon doodt als je hem in leven laat. Gelukkig denkt Karim daar anders over en zijn we gewoon in een grote bocht om de slang heen gelopen.
Bezoek
Het was een zware tocht, we hebben geen apen gezien, maar we eindigden in een tijdelijke nederzetting van een Berberfamilie (zie foto), en dat was een bijzondere ervaring. De Berbers leven in de winter in bestaande dorpen maar in de minder koude seizoenen leven ze in tenten op een plek vanuit waar voornamelijk de mannen overdag met hun kuddes geiten en/ of schapen het bos intrekken om te hoeden. De vrouwen blijven in het dorp en gaan water halen en maken met de hand de meest prachtige Berbertapijten die ze later op de markt verkopen. Ik heb me nooit gerealiseerd dat een tapijt die bij ons in Nederland in de winkel ligt op deze manier wordt geproduceerd en hoe veel werk het is om het te maken. De vrouwen zijn met een tapijt maanden bezig. We hebben met de vrouwen en kinderen volgens traditie munt thee gedronken en gezien hoe zwaar het leven van deze mensen is.
Wij openen een kraan en hebben water. Zij moeten uren met de ezel naar de dichtstbijzijnde bron om water te halen en zij her-gebruiken water vele malen. Daar kunnen wij nog iets van leren in het Westen. Ik heb gezien hoe zij hun eigen brood bakken op een vuurtje. Deze mensen leven als een met de natuur en gebruiken de natuurlijke bronnen optimaal.
Karim en ik hebben besloten dat dit ons vaste beginpunt wordt van dit transect en iedere keer als we hier komen worden we warm onthaald en leren we van hun simpele maar bijzondere leefwijze.
