25 juni 2005
Apen
We hebben tijdens ieder transect dat we lopen apen gezien. Berberapen zijn redelijk gebonden aan een territorium en we leren de plaatsen waar je de apen kan vinden inmiddels redelijk goed kennen. 
Het geboorteseizoen van de berberaap is in het voorjaar en loopt door tot juli. We hebben tijdens ons werk heel veel jongen gezien, nog volledig zwart behaard. Dat raken ze na zo’n 2 tot 3 maanden kwijt. Sommige groepen leven dicht bij fossielverkopers, omdat zij daar gevoerd worden door de verkopers zelf en de toeristen. Dit trekt klandizie aan. Soms als het heet is kan je apen zien met een fles mineraalwater aan hun mond, soms met koekjes, appels en brood. Triest maar waar. Het voordeel van deze leefwijze is weer dat er in deze groepen geen jongen gevangen worden, want ze worden “beschermd” door de fossielverkopers. Ook ik hou een oogje in het zeil en de verkopers kennen me inmiddels. Als ik kom en ik vind niet hetzelfde aantal babies als de vorige keer, dan doen ze hun uiterste best om de moeders of mannetjes met jongen te zoeken. Op deze manier ben ik een soort apenpolitie geworden. Vandaag nog zei een van de verkopers “Ah, bonjour Madame, ben je er nou nog steeds?”. Ik vond dat wel amusant. Ze vragen me ook om advies wat te doen om te voorkomen dat apen op de weg gaan zitten en overreden worden door auto’s. Tja, antwoord ik dan, niet meer langs de weg voeren is de enige oplossing. Maar ja, dat is natuurlijk geen optie. Ik heb persoonlijk niet veel moeite met de deze leefwijze van 3 groepen apen die bijgevoerd worden. Als het bij deze drie blijft, kunnen zij voor de luie toeristen als soort educatie fungeren. De Marokkanen die ik bij de apen zie zijn erg enthousiast en vinden het geweldig om de apen van dichtbij te zien. Eigenlijk een soort dierentuin, maar dan in hun natuurlijke habitat. Ik hoop echter dat het bij deze drie groepen blijft, en dat men de wilde groepen verder met rust laat…
Het geboorteseizoen van de berberaap is in het voorjaar en loopt door tot juli. We hebben tijdens ons werk heel veel jongen gezien, nog volledig zwart behaard. Dat raken ze na zo’n 2 tot 3 maanden kwijt. Sommige groepen leven dicht bij fossielverkopers, omdat zij daar gevoerd worden door de verkopers zelf en de toeristen. Dit trekt klandizie aan. Soms als het heet is kan je apen zien met een fles mineraalwater aan hun mond, soms met koekjes, appels en brood. Triest maar waar. Het voordeel van deze leefwijze is weer dat er in deze groepen geen jongen gevangen worden, want ze worden “beschermd” door de fossielverkopers. Ook ik hou een oogje in het zeil en de verkopers kennen me inmiddels. Als ik kom en ik vind niet hetzelfde aantal babies als de vorige keer, dan doen ze hun uiterste best om de moeders of mannetjes met jongen te zoeken. Op deze manier ben ik een soort apenpolitie geworden. Vandaag nog zei een van de verkopers “Ah, bonjour Madame, ben je er nou nog steeds?”. Ik vond dat wel amusant. Ze vragen me ook om advies wat te doen om te voorkomen dat apen op de weg gaan zitten en overreden worden door auto’s. Tja, antwoord ik dan, niet meer langs de weg voeren is de enige oplossing. Maar ja, dat is natuurlijk geen optie. Ik heb persoonlijk niet veel moeite met de deze leefwijze van 3 groepen apen die bijgevoerd worden. Als het bij deze drie blijft, kunnen zij voor de luie toeristen als soort educatie fungeren. De Marokkanen die ik bij de apen zie zijn erg enthousiast en vinden het geweldig om de apen van dichtbij te zien. Eigenlijk een soort dierentuin, maar dan in hun natuurlijke habitat. Ik hoop echter dat het bij deze drie groepen blijft, en dat men de wilde groepen verder met rust laat…
